Paardrijden in het Andesgebergte!

Hola!

Aangezien ik alweer meer dan een maand in Peru ben is het tijd voor een nieuwe update! Ik heb het enorm naar mijn zin! :)
Na mijn laatste post is er weer veel veranderd. Na onze eerste week stage bleek dat er naast de kinderen nog een andere doelgroep was die wel een maatschappelijk werkster kon gebruiken. Namelijk, adolescenten die een opleiding volgen bij Mama Alice. Mama Alice biedt drie opleidingen aan, (gids-opleiding, handwerkopleiding & metaalopleiding) aan adolescenten die te maken hebben met heftige problematieken. Zo probeert Mama Alice hen meer kansen te bieden op een betere toekomst. Nadat Bram en ik beide hadden meegelopen met deze groepen merkte ik dat ik deze doelgroep net wat uitdagender vond dan de kinderen. Bram zijn voorkeur lag bij de kinderen dus vanaf half september ben ik met de adolescenten gaan werken. Tot nu toe bevalt het me erg goed. Mijn werkzaamheden bestaan nu vooral uit observeren, gesprekken voeren en op huisbezoek gaan bij de adolescenten om zo ook hun thuissituatie te kunnen inschatten. Er spelen heftige problematieken, veel jonge meisjes zijn zwanger of hebben al een kind waarvan de vader verdwenen is en sommige jongens hebben bij bendes gezeten of zijn verslaafd aan drugs. Daarnaast speelt huiselijk geweld ook in veel casussen een rol. Alhoewel ik van tevoren wist dat er veel geweld wordt gebruikt en dat er veel sprake is van machtsstrijd in Peru werd ik er extra op gewezen toen een jongen die bij Mama Alice kwam twee weken geleden werd doodgestoken door een bende. Deze jongen is alleen vermoord om het feit dat hij bij een andere bende hoorde. De bende heeft hem neergestoken en vervolgens foto's van zijn schoenen op facebook gepost met de tekst: 'We hebben je schoenen'. Niet wetende (of misschien wel?) dat ze ook zijn leven hadden weggenomen. Op dit moment besefte ik me hoe belangrijk het is dat Mama Alice zich inzet om de kinderen en jongeren te begeleiden om te zorgen dat deze situaties zo min mogelijk voorkomen. Hier wil ik zeker mijn steentje aan bijdragen.
Ik merk dat ik afgelopen weken steeds beter met de jongeren kan praten en dat ze mij wat meer gaan vertrouwen. Dat mijn Spaans gaandeweg steeds beter wordt speelt daar ook een grote rol in natuurlijk. Ik volg nog steeds elke week lessen die alles behalve vervelend zijn. Roxana laat me alle interessante plekken van Ayacucho zien, zoals het museum over het lichtende pad. Erg indrukwekkend en interessant. Naast dat gaan we ook vaak gewoon een drankje doen en hebben we gesprekken over alles wat in onze levens speelt. Naast ons werk met de doelgroepen krijgen Bram en ik elke week een aantal uur de tijd om aan workshops te werken. Tijdens de vergaderingen met ons team merkten we op dat er nog veel verbeteringen toepasbaar waren binnen het team. Om deze reden zijn we nu bezig met het maken (en straks ook geven) van workshops voor het team over bijvoorbeeld emotionele mishandeling en andere onderwerpen waar weinig over gesproken wordt. Naast workshops aan het team zijn we ook bezig met het maken van workshops voor de adolescenten en de kinderen.

Naast mijn stage raak ik ook steeds meer gewend aan mijn leven hier. Het leuke is dat alle vrijwilligers, stagiaires en werkenden Belgen en Nederlanders elkaar hier opzoeken en allerlei dingen met elkaar ondernemen. Het stappen hier is hilarisch! Er wordt uitbundig gedanst, ook door de mannen! Nee, niks aan de bar hangen, dansen zul je! Komen mijn dansmoves van het (latin)stijldansen toch nog van pas. Ook drankjes halen gaat hier wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Toen ik aankwam met drie glazen en drie flessen bier voor mijn huisgenoten greep een Peruaanse jongen die met ons mee was mijn glas uit mijn hand. Ik dacht; 'wat krijgen we nou'. Wat blijkt, het is hier gebruikelijk dat je twee slokken in het glas schenkt en deze vervolgens aan iemand anders geeft. Diegene schenkt vervolgens weer twee slokken in voor een ander en geeft het glas door. Iedereen drinkt dus uit hetzelfde glas en je weet totaal niet hoeveel bier je op een avond drinkt. Dat belooft nog veel hilarische avondjes! Naast het stappen gaan we hier vaak uiteten (een menu van 3 gangen kost hier slechts 12 sol, omgerekend ongeveer 4 euro), een biertje drinken op ons dakterras, kaarten of relaxed een filmpje kijken. Ook de pizza is ingetreden in huize Mama Alice, zondagavond is pizza-avond! De cavia was overigens niet zo heel bijzonder. Er zat weinig smaak en vlees aan. Desalniettemin, leuk om geprobeerd te hebben. Naast deze culinaire ervaringen zijn we ook Peru steeds meer gaan verkennen. Gisteren ben ik samen met Lore (een Belgisch meisje dat stage loopt bij een andere organisatie) en Bram naar Quinua geweest. Om 6 uur ging de wekker, maar dat vroege opstaan was het dubbel en dwars waard. Voor omgerekend 2 euro p.p gingen we met een busje/taxi op weg naar Quinua. Om het uitzicht tijdens de rit zal ik dit tripje alleen al aanraden. Dwars door de bergen reden we naar het stadje. Toen we erachter kwamen dat we per paard het Andesgebergte konden ontdekken en een waterval konden bezichtigen was de keuze snel gemaakt. Na 10 jaar zat ik weer op een paard, en wat was het tof! Het Andesgebergte is ontzettend mooi en onderweg zijn we een paar keer van onze paarden afgestapt om watervallen te bekijken. Toch blij dat ik mijn bergschoenen aanhad, aangezien de weg naar de waterval niet al te veilig was. Steile afgronden, op hoop van zegen dus! Onderweg liet de man die met ons meeliep (vanwege de paarden) ook nog een grot zien. Hij zei dat we de paarden gewoon konden laten staan. Onderweg grapten we nog: 'Haha, dadelijk lopen de paarden weg en kunnen we het hele stuk lopen'. Na een mooie klim weer bij onze paarden aangekomen te zijn bleek dat het paard van Bram inderdaad de benen had genomen. De man wist niet hoe snel hij moest rennen en kwam na een tijdje galopperend op het paard terug. Het leek wel een film. Op de terugweg mochten we zelf ook met onze paarden over de vlakten draven. Deze trip was zeker voor herhaling vatbaar!

Tot zover mijn avonturen hier in Peru, ik heb nog zoveel meer te vertellen maar ik wil jullie natuurlijk niet te jaloers maken!
Nou ik ga maar eens even genieten van de zon op ons dakterras. Het is hier vandaag 25 graden, heel vervelend!

Beso!