Van sloppenwijken tot luxe oorden.

Buenas noches!
Wat gaat de tijd snel, ik woon alweer meer dan 2 maanden in Peru! De laatste keer dat ik een update heb geplaatst is alweer even geleden. Om die reden, tijd voor een korte update! Afgelopen weken waren tof. Op mijn stage gaat alles goed. Ik kijk uit naar de tijd dat ik mijn eigen casussen mag gaan draaien. De Spaanse taal gaat me steeds beter af, waardoor ik over een tijdje als het goed is echt alleen op huisbezoek mag gaan. De huisbezoeken zijn tot nu toe best heftig. Het doet me meer dan verwacht wanneer ik zie hoe weinig sommige mensen hebben en hoeveel problemen er in sommige gezinnen spelen. Soms schrik ik ervan hoe slecht dingen geregeld zijn in Peru. Wat ik bijvoorbeeld bizar vind is dat je hier alleen in het ziekenhuis wordt geholpen als je geld neerlegt. Heb je geen geld? Dan krijg je geen medicijnen, en word je dus niet beter. Mocht je wel geld hebben, heb je het in Ayacucho alsnog niet goed getroffen. De ziekenhuizen schijnen hier slecht te zijn, dus mocht je echt iets ergs hebben moet je sowieso naar Lima wat soms lastig gaat vanwege de afstand. Op deze momenten besef ik me (hoe cliché het ook klinkt) des te meer hoe goed we het in Nederland hebben. Ook al zeuren we zo vaak over alle regels, het heeft echt zijn voordelen.

Naast de heftige problematieken zijn er veel momenten die ontzettend leuk zijn! De kinderen en adolescenten zijn allemaal zo enthousiast en springen soms op je af om allerlei dingen te vragen. Op sommige momenten irriteer ik me aan de ongeregeldheid in Peru en aan de afspraken die soms niet worden nagekomen, maar de keerzijde hieraan is dat er soms ook ineens super spontane dingen gebeuren. Laatst kwam mijn collega bijvoorbeeld op het idee om een typisch Peruaans toetje ‘Arroz con leche’(rijstepap) te maken voor de jongens van de metaalopleiding die ik begeleid. Even later stonden we heel basic op wat hout te koken bij het huis van haar broer. Het leuke is dat je hier overal welkom bent en dat dat ook echt zo voelt, hoe arm ook. Tijdens het koken had ik onwijs interessante gesprekken met haar familie over alle verschillen tussen Peru en Nederland. Van de gastvrijheid die de Peruanen hebben kunnen sommige Nederlanders nog wat leren. ;)

Naast mijn stage heb ik me in mijn vrije tijd ook zeker niet verveeld. Afgelopen tijd zijn er nog meer vrijwilligers/werkenden/stagiaires aangekomen in Ayacucho, waardoor de weekenden nooit saai zijn. Vaak doen we drankjes, gaan we stappen, lunchen of gewoon ‘chillen’. Het plan om naar het zwembad te gaan hebben we helaas al moeten uitstellen. Het regenseizoen begint steeds meer door te komen, waardoor de buien soms nogal heftig zijn. Gezien ook de riolering hier niet al te best geregeld is, verandert de straat binnen no time in een soort rivier. Bizar om te zien. Over een paar weken schijnt dit nog veel heftiger te kunnen worden en schijn je soms tot boven je knieën in het water te staan. Maargoed er is hier nog altijd meer zon per dag dan Nederland kent in één week, dus niks te klagen.

Ook afgelopen weekend hadden we niks te klagen. Omdat we een lang weekend hadden(maandag was een nationale feestdag) hebben we afgelopen donderdag de nachtbus naar Lima genomen. Over bussen gesproken, het is hier echt een ramp om uit te stappen in een reguliere bus. De bus staat stampvol en door ‘BAJA’ te roepen laat je merken dat je eruit wil. Natuurlijk kan dit bij mij niet in één keer goed gaan, waardoor ik laatst bijna onder de bus lag, doordat ik uitstapte op het moment dat de bus wilde gaan rijden. De man die mij nog net op tijd de bus in trok zou wel gedacht hebben; ‘Daar heb je weer zo’n onhandige buitenlander, die er niks van snapt’. Het feit dat je altijd als buitenlander wordt gezien is wel vervelend. Ik moet zeggen dat ik me hier al redelijk ingeburgerd voel, maar voor de bevolking hier blijf je altijd de buitenlander. Soms kan ik lachen om de starende blikken of om de dingen die worden geroepen, maar op sommige momenten kan ik er wel eens gek van worden. Maargoed, om weer terug te komen op mijn verhaal over de nachtbus. Door allerlei enge verhalen over ongelukken, bergweggetjes en hoogteverschillen tussen de 0 en 5000 meter stond ik niet bepaald te springen om de bus te nemen. Na een reis van 10 uur kwamen we echter veilig aan in Lima en had ik zelfs wat geslapen. Het was niet ideaal, maar minder erg dan verwacht.

Aangezien er in Lima een H&M, Mango en Zara zit heb ik Bram(‘’sorry voor het wachten, Bram’’) meegesleept naar het winkelcentrum en heb ik me op zijn zachts gezegd even goed uitgeleefd. Als je geen legging(als broek), buiktruitjes of foute printjes met diamantjes wil dragen kan je in Ayacucho niet echt shoppen. Ik pas me graag aan aan een andere cultuur, maar de kledingstijl die ze hier hanteren gaat me dan toch net wat te ver. Maargoed, Lima heeft mijn shop-cravings weer goed gevoed. Verder hebben we vrijdag vooral veel gechilld, goede koffie gedronken (Starbucks, hemel!) en heerlijke verse vis gegeten. Wat grappig is, is dat ze hier heel erg op Amerika gericht zijn en Halloween hier dus ook echt een feest is. Alle winkels hingen vol met spinnenwebben en enge poppen. Zelfs in ons hostel. Een beetje creepy wel als je ’s avonds terug komt en met onbekenden in een slaapzaal slaapt, haha.
Zaterdag hadden we afgesproken met Pim en Valeria (die we in September ook al hadden gemeet in Lima) om samen met de oom en tante van Valeria naar hun strandhuis te gaan. Ik had wel wat luxe verwacht, maar bij het strandhuis aangekomen wist ik niet wat ik zag. Dit was geen strandhuis, maar gewoon een enorme villa. Het was zo groot, luxe en mooi. Het huis telde 6 slaapkamers, met allemaal een eigen badkamer. Verder was er een zwembad aanwezig en was er zelfs een soort van waterval in huis. We hebben heerlijk gegeten, wijntjes gedronken, de zee gezien en vooral veel gerelaxed. Ik ben in Peru nog nooit zo lekker rustig wakker geworden als daar. Normaal gesproken word ik rond 6 uur wakker door alle blaffende honden en het verkeer, maar nu was het gewoon echt een oase van rust. Zondag zijn we nog even het dorpje ingeweest wat bekend stond om zijn Pisco(drank). Nou dat hebben we geweten, overal kon je drank proeven en na slechts een ontbijtje is dat niet heel handig, haha. Het weekend hebben we afgesloten met een lekkere BBQ op één van de vele terrassen die het huis telde.

Ik waande me afgelopen weekend echt even in een andere wereld. Het is zo gek dat er zulke grote verschillen zijn tussen arm en rijk. Waar ik me eerder die week nog bevond in een sloppenwijk, bevond ik me afgelopen weekend ineens in een luxe oord. Toen we aan de afwas wilden beginnen vertelden de oom en tante van Valeria dat dat niet nodig was, omdat zij iemand zouden sturen die heel de villa zou schoonmaken en ook de afwas zou doen. Daarnaast hebben zij elke dag in hun andere huis een hulp die voor hun kookt, wast en alles schoonmaakt. Even voelde het slecht, omdat het zo verwend voelt als iemand anders je rotzooi opruimt. Maar toen Pim vertelde dat de hulp echt helemaal in het gezin is geïntegreerd en zij goed verdient verdween dat gevoel wel. Zo werkt de wereld hier nou eenmaal. Na een lange terugreis kwamen we gisteren weer aan in Ayacucho waar we het lange weekend goed hebben afgesloten met een avondje ‘weervolven’ bij een kampvuur met andere Gringo’s. (Buitenlanderders die in Peru wonen). Tot zover weer een kleine greep uit mijn avonturen! Ik houd jullie op de hoogte!

Liefs.