Eerste week in Peru!
Blijf op de hoogte en volg Brigitte
11 September 2015 | Peru, Ayacucho
Hola todos!
Bij deze mijn eerste update vanuit Peru! Vorige week woensdag vertrok ik vol spanning naar het vliegveld. Heb ik alles? Niks vergeten? Ook al had ik tien keer gecheckt of mijn paspoort in mijn buideltasje (niet verwacht dat ik dit ooit zal zeggen, maar ja een buiktasje is heel praktisch) zat. Bepakt en bezakt met 18 kg aan backpack en 7 kg aan handbagage werd ik door Saskia en mijn ouders naar Schiphol gebracht. Op Schiphol kwam Geert nog even als surprise langs en dronken we nog een vertrouwd sapje bij de La Place. Het afscheid liep niet zoals je in films altijd ziet. Je knuffelt elkaar, zwaait en loopt stoer de douane door om vervolgens nog een keer achterom te kijken. Nee, wij moesten nog een half uur in de rij staan voor de bagage dus we hadden nog ruim een half uur om vanuit de rij naar onze familie en vrienden te zwaaien, haha.
Na een reis van 18 uur kwamen we na een tussenstop in Panama veilig aan in Lima. Tijdens onze taxirit naar ons hotel werden we nog even goed wakker geschud door een paar fikse drempels en toeterende auto's maar aangekomen in ons hotel vielen we alsnog meteen in slaap. De 4 dagen in Lima hebben we als typische toeristen even wat cultuur geproefd. Kathedralen, fonteinen, turiBus, check! De laatste dag in Lima hadden we afgesproken met Pim, een Nederlandse jongen die in Lima is komen wonen voor zijn vriendin Valeria. Zij weten natuurlijk alle leuke plekken van Lima dus met zijn vieren zijn we heerlijk gaan eten in een van de beste Chifa's van Lima. (combi van Chinees&Peruaans eten). Je integreert natuurlijk niet in Peru als je geen Inca Kola drinkt (chemisch naar kauwgom ruikend geel drankje dat de Peruanen drinken als Cola) dus de 2 liter fles Inca Kola kwam al snel op tafel. Na 4 toffe dagen in Lima was het tijd om de drukke stad te verlaten en het berglandschap van Peru op te zoeken. Op naar Ayacucho dus! We hadden uiteindelijk toch gekozen voor een binnenlandse vlucht, omdat je met de bus erg snel van zeeniveau naar 4500 meter hoogte stijgt wat hoogteziekten met zich meebrengt. Om toch enigszins fatsoenlijk over te komen bij onze nieuwe stage organisatie namen we het vliegtuig.Op het vliegveld van Lima zagen we op de bagageband nog even een tas vol wit poeder open knappen. Dit hoort natuurlijk ook bij de cultuur, niet veel mensen keken ervan op. De band werd even stilgelegd, de medewerkers pakten de tas op en alles ging weer gewoon verder.
In Ayacucho aangekomen werden we opgewacht door Angela, de directrice van Mama Alice. In ons beste Spaans vertelden we hoe afgelopen dagen waren verlopen. Vervolgens bracht ze ons naar ons huis. Ik had me op het ergste voorbereid maar het huis is erg fijn! Ik heb een eigen kamer met wc en verder hebben we een keuken, balkon, woonkamer, douche (lauw water, maar goed dat ben ik gewend haha) en een chill dakterras. Dikke prima dus! We delen het huis nu met zijn drieën. Ik, Bram en Hennerieke die als psycholoog werkt bij Mama Alice. Afgelopen dagen waren onze eerste stage dagen. We hebben meegelopen met verschillende medewerkers van Mama Alice en zijn bij twee locaties geweest. Met een rammelende bus gingen we naar beide locaties die zich bevinden in de slechte en arme wijken van Ayacucho. Het verschil is groot, op een gegeven moment wordt de weg ineens onverhard en zie je vrijwel alleen maar kleine huisjes. Bij beide locaties worden allerlei activiteiten georganiseerd voor de kinderen. De meeste kinderen hebben te maken met heftige problematieken, wat je ook wel kan merken aan het gedrag.
Het vertrouwen bij de jonge kinderen was echter snel gewonnen. Ze vlogen op ons af en wilden allerlei dingen over ons weten. 'Hola profesora, como te llamas?' Erg leuk dat enthousiasme! Ook zijn we meegeweest met een huisbezoek bij een familie met heftige problematieken.
De manier van werken is erg wennen. Het is waar wat iedereen zegt over Zuid-Amerikanen. 'Tranquilo. tranquilo, we zien het allemaal wel'. Maargoed we kunnen onze eigen manier van werken, onze kennis en onze ideeën natuurlijk inbrengen. Naast de stage volgen we ook weer Spaanse lessen om zo goed mogelijk met de kinderen te kunnen communiceren en ze zo uiteindelijk zo goed mogelijk te kunnen helpen. Zojuist hebben we heerlijk biertjes gedronken op ons dakterras en morgen gaan we naar een feestje waar alle Nederlandse & Belgische vrijwilligers, werkenden en stagiaires bij elkaar komen. Ik heb hier nog bijna geen blanke gezien dus ik ben benieuwd! :) Het weekend wordt in ieder geval goed ingeluid. Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs, Brigitte
Bij deze mijn eerste update vanuit Peru! Vorige week woensdag vertrok ik vol spanning naar het vliegveld. Heb ik alles? Niks vergeten? Ook al had ik tien keer gecheckt of mijn paspoort in mijn buideltasje (niet verwacht dat ik dit ooit zal zeggen, maar ja een buiktasje is heel praktisch) zat. Bepakt en bezakt met 18 kg aan backpack en 7 kg aan handbagage werd ik door Saskia en mijn ouders naar Schiphol gebracht. Op Schiphol kwam Geert nog even als surprise langs en dronken we nog een vertrouwd sapje bij de La Place. Het afscheid liep niet zoals je in films altijd ziet. Je knuffelt elkaar, zwaait en loopt stoer de douane door om vervolgens nog een keer achterom te kijken. Nee, wij moesten nog een half uur in de rij staan voor de bagage dus we hadden nog ruim een half uur om vanuit de rij naar onze familie en vrienden te zwaaien, haha.
Na een reis van 18 uur kwamen we na een tussenstop in Panama veilig aan in Lima. Tijdens onze taxirit naar ons hotel werden we nog even goed wakker geschud door een paar fikse drempels en toeterende auto's maar aangekomen in ons hotel vielen we alsnog meteen in slaap. De 4 dagen in Lima hebben we als typische toeristen even wat cultuur geproefd. Kathedralen, fonteinen, turiBus, check! De laatste dag in Lima hadden we afgesproken met Pim, een Nederlandse jongen die in Lima is komen wonen voor zijn vriendin Valeria. Zij weten natuurlijk alle leuke plekken van Lima dus met zijn vieren zijn we heerlijk gaan eten in een van de beste Chifa's van Lima. (combi van Chinees&Peruaans eten). Je integreert natuurlijk niet in Peru als je geen Inca Kola drinkt (chemisch naar kauwgom ruikend geel drankje dat de Peruanen drinken als Cola) dus de 2 liter fles Inca Kola kwam al snel op tafel. Na 4 toffe dagen in Lima was het tijd om de drukke stad te verlaten en het berglandschap van Peru op te zoeken. Op naar Ayacucho dus! We hadden uiteindelijk toch gekozen voor een binnenlandse vlucht, omdat je met de bus erg snel van zeeniveau naar 4500 meter hoogte stijgt wat hoogteziekten met zich meebrengt. Om toch enigszins fatsoenlijk over te komen bij onze nieuwe stage organisatie namen we het vliegtuig.Op het vliegveld van Lima zagen we op de bagageband nog even een tas vol wit poeder open knappen. Dit hoort natuurlijk ook bij de cultuur, niet veel mensen keken ervan op. De band werd even stilgelegd, de medewerkers pakten de tas op en alles ging weer gewoon verder.
In Ayacucho aangekomen werden we opgewacht door Angela, de directrice van Mama Alice. In ons beste Spaans vertelden we hoe afgelopen dagen waren verlopen. Vervolgens bracht ze ons naar ons huis. Ik had me op het ergste voorbereid maar het huis is erg fijn! Ik heb een eigen kamer met wc en verder hebben we een keuken, balkon, woonkamer, douche (lauw water, maar goed dat ben ik gewend haha) en een chill dakterras. Dikke prima dus! We delen het huis nu met zijn drieën. Ik, Bram en Hennerieke die als psycholoog werkt bij Mama Alice. Afgelopen dagen waren onze eerste stage dagen. We hebben meegelopen met verschillende medewerkers van Mama Alice en zijn bij twee locaties geweest. Met een rammelende bus gingen we naar beide locaties die zich bevinden in de slechte en arme wijken van Ayacucho. Het verschil is groot, op een gegeven moment wordt de weg ineens onverhard en zie je vrijwel alleen maar kleine huisjes. Bij beide locaties worden allerlei activiteiten georganiseerd voor de kinderen. De meeste kinderen hebben te maken met heftige problematieken, wat je ook wel kan merken aan het gedrag.
Het vertrouwen bij de jonge kinderen was echter snel gewonnen. Ze vlogen op ons af en wilden allerlei dingen over ons weten. 'Hola profesora, como te llamas?' Erg leuk dat enthousiasme! Ook zijn we meegeweest met een huisbezoek bij een familie met heftige problematieken.
De manier van werken is erg wennen. Het is waar wat iedereen zegt over Zuid-Amerikanen. 'Tranquilo. tranquilo, we zien het allemaal wel'. Maargoed we kunnen onze eigen manier van werken, onze kennis en onze ideeën natuurlijk inbrengen. Naast de stage volgen we ook weer Spaanse lessen om zo goed mogelijk met de kinderen te kunnen communiceren en ze zo uiteindelijk zo goed mogelijk te kunnen helpen. Zojuist hebben we heerlijk biertjes gedronken op ons dakterras en morgen gaan we naar een feestje waar alle Nederlandse & Belgische vrijwilligers, werkenden en stagiaires bij elkaar komen. Ik heb hier nog bijna geen blanke gezien dus ik ben benieuwd! :) Het weekend wordt in ieder geval goed ingeluid. Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs, Brigitte
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
